Yine sen dedim işte...Kaç zamandır çabalıyorum sen dememeye ve gördüğün gibi başaramıyorum....Sende kaldım;baharda tellere takılan uçurtmalar gibi...Parçalandım ama kopamadım o tellerden bir türlü....Rüzgara yalvardım ,yağmura ağladım ama kopamadım... Koparamadım ruhumu senden...Ne cezalar verdim kendime bir bilsen !!Ne savaşlar verdim kendime karşı...Ne yaptıysam adını anmaktan alıkoyamadım dilimi....Ben yüreğimi sevdandan hiç ayıramadım...

Kahretsin!!Yine gitti!!Son zamanlarda kırılır oldu kalemim adını yazarken nedense?Çürük yapıyorlar bu kalemleri herhalde...Yoksa ben mi çok yükleniyorum kaleme acaba!!!!Kalemtıraşım nerde kim bilir,aramaya mecalim de yok....Neyse yazacak mektubum da kalmadı zaten....Aslında mektubu gönderecek adresim yok....

Yani; gidişin içine yüreğimi yazdığım, adressiz mektuplar bıraktı bana....ve mayınlarla dolu bir yürek...Kim dokunsa patlar sevdalarım içimde...İncitirim aşk diye yaklaşan yürekleri...Oysa bilirsin ben hep incitmeye tercih ederdim incinmeleri...Baştan ayağa yalnızlık tütsüleri sinsin isterim üstüme....Korkarım yaralarım kanarsa tekrar diye..Ya kanım karışırsa sevdanın devr-i daimine yeniden...

Korkarım uğrunda ölmelerden;sen başkaları uğruna ölümleri göze alırken.... Canım çekilir iğne deliklerinden uçsuz bucaksızlığa seni düşünürken....Korkum tekrar bulamamak kendimi karanlıklarda!!


Kısacası şah damarımı kesti ayrılık...Aklım hala gidişinde .....Canım halâ can çekişmede...